Etappe 8: Coevorden-Hardenberg met Ineke (en 20/3 Beekhuizerzand met Kurt-Karel)

   Etappe 8 begon eigenlijk donderdag 20 maart al, samen met Kurt
    -Karel. We zijn eerst even naar Anja’s graf geweest, om daar    
    een aantal steentjes toe te voegen aan de verzameling en om
     letterlijk en figuurlijk even met elkaar ‘stil te staan’ bij Anja en de
     bijbehorende emoties te delen.

   Daarna naar het
   Beekhuizerzand  
    gereden om
   in de namiddagzon (én
    in de straffe wind!) over de stuifzandvlakte te ploegen, terwijl we onze hersenspinsels aan elkaar uitwisselden.
(Het Beekhuizerzand is in 2004 weer teruggebracht van een bosgebied tot een echt stuifzandgebied. Hiervoor zijn vele vliegdennen gekapt en de bovenlaag van de grond is verwijderd, zodat het verstuifbare zand weer vrij komt te liggen.)

Deze eerste officiële lentedag van 2014 deed zijn naam eer aan, want het was stralend warm, met overal de herkenning en belofte van een komend nieuw seizoen. Ik was hier nog nooit geweest, maar wat is het er prachtig en een fantastische plek om uit te waaien, met als beloning boven op het bankje genieten van het uitzicht en het samen-zijn. Op de terugweg kwamen 2 reeën ons ‘gedag zeggen’, door vlak voor ons heel rustig samen door het bos te dartelen....

   Vervolgens gegeten bij ‘de Zwarte Boer’ in het
   Leuvenumse bos: een passende en smaakvolle
   afsluiting van deze bijzondere middag/avond en al
   met al een mooi ‘voorproefje’ voor de twee
   eindetappes van het Pieterpad die we samen gaan 
   lopen, ergens na de zomer van 2015?

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    Vrijdag 21 maart: koffiestart in Coevorden

10-9-2013:
Dag Anneke,
Met schroom stuur ik deze mail; na lang wikken en wegen overigens.
Jij kent mij niet; maar wel kennen we beide Anja Gotink. Anja was mijn
vroegere buurmeisje; Anja's ouders en mijn -overleden- ouders waren
elkaars beste vrienden. Mijn vader en oom Gert zelfs vanaf kleutertijd,
ook zaten ze in dezelfde klas op school. In onze jeugd gingen de 2
gezinnen, met hun 4 kinderen en de 3 bij ons, elke zomer een dag uit;
meestal naar een bos en deden we daar spelletjes en picknickten we:
slaatje en soep. Een geweldige dag: onze vakantie...

… Nu wil ik je vragen of  ik een etappe van het Pieterpad met je mee mag
lopen. Dit ter nagedachtenis aan Anja. Het zal een uitdaging zijn; we
kennen elkaar immers niet. Maar ik heb daar wel vertrouwen in, en al
wandelend kun je heel wat uitwisselen.

Zo begon het contact met Ineke, september vorig jaar. Ik vond het een ontroerende mail en heb er meteen op gereageerd. Om een lang verhaal kort te maken: na de kennismakingen over en weer, waarin we ontdekten dat het ‘klikte’ en er bij voorbaat al héél wat uit te wisselen viel, zijn we vrijdag 21 maart (begin van de lente) begonnen aan de 8e etappe, 19 km.

Zoals de hele week al was voorspelt regende het en was heel Nederland onder een dik wolkendek verstopt!
We hebben ons daar echter niet door laten weerhouden. Ineke stapte in op station Lichtenvoorde/Groenlo en we treinden gezamenlijk via Vorden naar Coevorden. Onderweg zagen we tot onze verrassing in een weiland 6 reeën lopen en dat was, na de 2 van gisteren met Kurt-Karel, een mooi ‘signaal’.

Ineke en haar man zijn echt wandelaars: Pieterpad, Maarten van Rossumpad, Trekvogelpad, dus veel ervaring met alle ‘ups en downs’ van het wandelen.
Mooi om te horen en we kunnen 'eindeloos' met elkaar kletsen omdat er zóveel uit te wisselen is.....
Na de koffie lopen we 11.30 uur Coevorden door, om via de Korenmolen, ‘Poort van Drenthe’ (kunstproject van zwerfkeien) en De Haandrik (kruispunt rivier de Vecht, 2 kanalen en spoorlijn Zwolle-Emmen) de route naar Gramsbergen te volgen. We gaan het Vechtdal in en verlaten dus de provincie Drenthe om Overijssel in te gaan.
Onderweg proberen we de regen te negeren en te genieten van alle ‘lentebodes’… en die zijn er genoeg, zoals de foto’s laten zien.

Als we om 14.15 uur Gramsbergen inlopen zijn we kletsnat en is het dus tijd voor warme chocolademelk met eigengebakken kruidkoek bij bierbrouwerij “Mommeriete”.
Vanaf dat moment trekt het wolkendek wat open en laat de zon laat zich af en toe zien: héérlijk die warme stralen in het gezicht en we koesteren de stukjes blauwe lucht.

Wandelend door het leuke dorpje vinden we een paar Pieterpad-herkenningspunten; eerst het bord met de info ‘nog 341 km te gaan!’, daarna het bronzen beeld van Pieterpadwandelaars en daar willen we natuurlijk wel even bij gefotografeerd!

De 2e helft van het traject gaat vlot, via Ane en door het Engelandsche Bos, langs het Jodenbergje/Jodenweg (+ monument voor de Joden die deze weg aan moesten leggen), lopen we Hardenberg tegemoet. Het laatste stukje gaat langs de Vechtcorridor, wat er in het namiddaglicht vanaf de nieuwe fiets/loopbrug prachtig uitziet.

We hebben zelfs nog even tijd om te ‘shoppen’ voordat we bij ‘de 4 Seizoenen’ ons welverdiende glaasje rode wijn nuttigen bij de warme maaltijd met koffie als ‘toetje’.

Het was wederom een prachtige wandeling. Jammer van de regen, maar die lukt het écht niet om de mooie gesprekken, mooie herinneringen en waardevolle ervaringen ‘weg te spoelen’. Ineke heeft het treffend beschreven in het Pieterpadboekje:

Lieve Anneke, ik vond het heel bijzonder deze tocht met jou te lopen. Dit hadden we een jaar geleden nooit kunnen bevroeden. We liepen met Anja in onze gedachten en de weg was ons doel! Liefs Ineke.

Ter afsluiting een gedicht ‘van Ineke’:

Camino
Leven is op weg zijn,
bergen beklimmen, waden door rivieren,
bloemen plukken bij maanlicht,
dwalen door eenzaamheden en woestijnen,
een kaars branden tegen de storm,
op-lopen met anderen of hen dragen,
brood delen en vieren in de nacht.
Leven is pelgrimeren,
een tijdlang werken aan de weg,
een brug bouwen over zwart water,
rovers verjagen en duivels,
waken en bidden met zieken,
doden begraven bij de kapel.
Nooit raken pelgrims thuis:
‘vreemdelingen’ vestigen niet,
wanneer zij eindelijk aankomen,
weten ze wat ze vermoeden:
de weg is het doel.

(Jan de Jongh)