etappes Mook-Overasselt-Grave met Gerda

Vrijdag en zaterdag 26/27 oktober 2018 bleken goed gekozen als verjaardagskado-dagen: het was weer prachtig zonnig en bovendien deden de herfstkleuren érg hun best om zo goed mogelijk tot hun recht te komen! Mijn aandeel was de voorbereiding en Gerda heeft zich wederom 'opgeworpen' om de verslaglegging van deze dagen te doen; lees en enjoy!
Anneke.

2,5 jaar geleden liepen we samen de eerste 2 etappes van de Walk of Wisdom en we spraken af dat we ook samen de laatste 2 zouden lopen. Maar toen ik 60 werd, kreeg ik deze 2 extra etappes ‘aangeboden’ door Anneke en daar zeg je geen ‘nee’ tegen.
Door allerlei (wat minder leuke) omstandigheden, konden we pas een half jaar na mijn 60e verjaardag de wandelschoenen aantrekken. En ik had er zin in! Vrijdag 26 en zaterdag 27 oktober ging het gebeuren.

Gebak van Strik
Na een snelle bak koffie in Vorden bij Anneke, vertrokken we die vrijdagochtend richting Overasselt. De tomtom zorgde ervoor dat we om 10.45 uur bij ons idyllisch overnachtingsadres aankwamen; de B&B van Machteld. Een schattig bakkershuisje in een prachtige omgeving. Gauw onze rugzakken neergezet en Machteld zette ons af bij ons startpunt in Mook.

Ondanks de slechte weersvoorspellingen hadden we prima weer behalve een paar druppels op het eind van de middag. We kwamen al snel aan bij ons koffie-adres; restaurant Zweef-inn in Malden. Waar we onze ringetjes kregen voor aan de WOW-veter. En toen koffie met HËËRLIJK chocoladegebak van Strik uit Nijmegen. Nog nooit van gehoord maar nog nooit zo’n lekker chocoladegebak gegeten dus dat vergeet je ook nooit meer.
Daarna heerlijk aan de wandel door mooi afwisselend bosgebied. We kwamen een schaapskudde tegen en mooie bomen met prachtige paddenstoelen. Je denkt dat je niet snel gaat als je loopt maar toch trekt er haast onmerkbaar een regelmatig veranderend landschap aan je voorbij.

De ene voet voor de ander
Heerlijk weer die ene voet voor de ander en maar doorlopen en ondertussen gezellig pratend over van alles en nog wat. En soms ook gewoon samen stil zijn. Genieten van het moment. Ergens staken we in het land van Maas en Waal het Maas-Waal kanaal over. Op een mooie boomstam aten we een lekkere krentenbol van de Vordense markt.
Ondertussen waren we in de Hatertse vennen aangekomen. Daar hebben we ons iets verlopen bij het terugvinden van onze B&B. Maar dat was geen ramp. Want het was een prachtig gebied. In de B&B was de Deense kachel al lekker opgestookt en hebben we een potje thee gedronken en daarna een lekker wijntje. Om 17.30 uur de wandelschoenen weer aan (Anneke de netjes hakjes ;-)) en gingen we richting restaurant St. Walrick voor ons avondeten. Een beetje bang gemaakt door de man van Machteld (het is erg moeilijk om de B&B terug te vinden in het donker, pas op dat je niet verdwaalt etc.) gingen we gewapend met twee zaklantaarns naar het restaurant. Het bleek een pannenkoekenrestaurant maar wij hebben heerlijk vis gegeten. En vis moet zwemmen, dus met een karafje witte wijn.
Toen we teruggingen, was het inderdaad donker. Maar Anneke had goed opgelet op de heenweg en we wisten de weg terug feilloos te vinden in het donker door de vennen; een bijzondere ervaring. In ons huisje was de kachel goed opgestookt.
Nog wat tv kijken en even de fles leegmaken en hup naar ons bed met een elektrische deken! Maar die hadden we niet echt nodig.

Koortsboom
Na een goede nacht en een lekker ontbijtje, gingen we tegen 10.30 uur weer op pad dit keer met de auto. We hadden besloten om de auto in Grave neer te zetten, met de bus terug te gaan naar Overasselt om weer de route op te pakken via Nederasselt naar Grave.
Zo gezegd, zo gedaan. Dus om 11.45 uur zaten we weer aan de koffie in St. Walrick. Het voelde al bijna als thuiskomen in het restaurant. En toen weer op pad langs de bijzondere koortsboom aan de zuidmuur van de ruïne van de Middeleeuwse St. Walrickkapel in het Overasseltse vennengebied. Deze oude zomereik doet nog altijd dienst als koortsboom.
Het volksverhaal vertelt dat als een lapje stof aan een koortsboom (ook wel lapjesboom) wordt gebonden, deze boom ervoor zorgt dat ziekte verdwijnt.

Bij Moeders
Ook nu weer een bijzonder landschap. Bos, weilanden, vergezichten en de hele dag prachtige luchten én zon! We hadden het blijkbaar verdiend dit mooie weer. Onderweg kwamen we langs een bijzonder kapelletje met Mariabeeldjes en kaarsjes en boeken waar al heel veel mensen in hadden geschreven.
Mooi om te zien dat zoveel mensen troost vinden hier. En je realiseert je hoe weinig je nodig hebt om een fijne dag te hebben. En ook hoeveel narigheid er is/kan zijn in een leven. Heerlijk in de zon, aten we ons broodje op. En weer verder, stap voor stap, genietend van de omgeving, de vergezichten en van het bezig zijn op een heerlijke manier.

 
En toen we kwamen we aan bij de Maas. Wat een brede rivier met grote schepen. De St. Thompsonbrug liepen we over en weer terug langs de andere kant van de Maas.
Grave was bereikt, eindpunt van deze reis. In het centrum bij de VVV konden we nog net op tijd onze WOW ringetjes halen. En toen natuurlijk een lekker kopje koffie met een verdiende appelpunt mét slagroom bij Moeders als afsluiting.
De 2 heerlijke wandeldagen waren alweer voorbij. Het was weer fijn om zo te wandelen met z’n tweeën en ik verheug me al op de laatste 2 etappes!
Gerda.