Etappe 26 (St. Pietersberg) voor de 2e keer!

Vorden, 20-8-2019

De 1e week van augustus vierden Joop, Jasmijn, Aster en ik een weekje gezinsvakantie in Zuid-Limburg: we logeerden en vertoefden in Maastricht en kasteelhotel Vaalsbroek, bezochten o.a. Valkenburg en reden een gedeelte van de Mergellandroute.
Mede na het nieuws een paar jaar terug over een ‘nieuw’ Pieterpad-einde, was het mijn wens om de laatste PP etappe nog een keer te lopen en de gelegenheid deed zich dus nu voor….én alle gezinsleden waren bereid dit deze keer samen met mij te doen!

Vandaag wandelde ik met collega/vriendin Inge op de Holterberg (zie ook de 4 foto’s daarvan) en kwamen er weer herinneringen aan de etappe van mei 2014 terug. Bijzonder en écht ‘toevallig’ daarbij is, dat ik vandaag exact hetzelfde shirt aan had als toen (zag ik later op de foto’s 😊) en ik dit shirt gekocht heb tijdens een Oerol week met Anja en Carool, op de braderie in Midsland. En wie kwam Inge tegen op hetzelfde terras op de Holterberg waar we toen en nu zaten?...... een kennis die op Terschelling-Midsland woont! Nou ja… zeg nou zelf, hoe is het mogelijk.

Morgen is het precies 4 jaar geleden (2015) dat ik met de fam. Versteeg voor een weekend vertrok naar Valkenburg om de laatste 2 etappes van het Pieterpad te lopen.

Overmorgen is het 6 jaar geleden dat onze lieve Anja overleed en niet meer hier is ...

Genoeg redenen dus om weer eens een verslag met foto’s op de site te zetten!

Woensdag 7 augustus vertrokken we, in voltallige wandel uitrusting (incl. spiksplinternieuwe wandelschoenen van Jasmijn en Aster), met de trein naar Valkenburg voor de start van PP etappe 26.
Het was ook deze dag stralend weer en we hadden er zin in. Pieterpad boekje mee, Google maps bij de hand én de route wandelen voor de 2e keer (ik), dus wat kan er misgaan? Haha dat ging dus mis! Leesfout van mij als reisbegeleider (en ook écht een beetje onduidelijkheid door het wit/rode PP teken), betekende een flinke klim omhoog, helaas dus de verkeerde kant op!

Na herstel (lees: een paar km en wat zweetdruppels extra) vonden we wandelweg langs de Geul terug en is het gelukkig verder allemaal goed gegaan  De tocht door het Limburgse landschap is en blijft prachtig en verveelt niet gauw. We hebben, op mijn advies, wel een beetje ‘gesmokkeld’, want de wandeling door de buitenwijken van Maastricht leek mij niet echt de moeite waard opnieuw te lopen. Daarom vanaf Bemelen tot station Maastricht de Veolia bus (8 personen) gepakt, nadat we relaxed op straat tijdens het wachten, onze lunch hadden genuttigd.

Vanaf het station over de Servaasbrug het mooie stadscentrum door, óp naar de St. Pietersberg. Het weer was nog steeds goed, al werd het wel wat bewolkter (net als in 2015). Het fort, de weidsheid, de vergezichten, het was er allemaal nog. En ook de ENCI-groeve, waar het huidige Pieterpad nu eindigt (zie ook korte videofilmpjes).

Ik herkende er niet heel veel van, behalve dan de steen (foto nr 28) en de PP-aanduidingen, maar het uitzicht op de groeve was echt de moeite waard en prachtig!!!

Inmiddels waren we wel toe aan een verdiend Limburgs biertje en daar hebben we, onderaan de Pietersberg, dan ook heerlijk van genoten terwijl buiten, precies op dat moment, een flinke hoosbui losbarste…..

Dank lieve Joop, Jasmijn en Aster dat jullie dit met/voor mij hebben gedaan, het was weer een ‘ouderwets’ fijne etappe, met vele oude én nieuwe herinneringen.

PS,
Lieve An, de onderweg langs de Geul gevonden steen komt zsm naar je toe: als teken van onze eeuwigdurende vriendschap.