WoW Plasmolen-Mook/Molenhoek met Wilma

Woensdag 24 augustus 2016: Plasmolen – Mook/Molenhoek.

Op een zonovergoten dag hebben Anneke en ik een deel van de ‘walk of wisdom’ gelopen.
We ontmoeten elkaar in Nijmegen, om daar samen verder met de bus naar Plasmolen te reizen.

Daar aangekomen hoopten  we bij het startpunt aan de koffie te kunnen gaan. Helaas opent de horeca daar om 11.00 of nog later. Gelukkig dat bij het bowlingcentrum het terras open is. Na de koffie aan de wandel. Meteen de bossen in, de heuvels op. 

Na een tijdje komen we bij de Mookerhei.  Mooi paars in bloei. Dat hier nou toch ‘Jan Klaassen de trompetter’ aan zijn eind is gekomen , kan ik me niet voorstellen als ik die mooie plek zie. Is dit nou echt een plek waar een bloedige strijd is gestreden? Het lied blijft de rest van de dag in mijn hoofd.

Wellicht symboliseert de hei wel het leven. Door moeilijke tijden, die iedereen meemaakt, naar betere tijden.

Onder de boom in de schaduw met uitzicht op ranke kerktorens aan de overkant van het water, ons brood gegeten. Of zijn ze nu rank omdat het zover weg is??Ondanks de warmte, valt het lopen ons mee.
‘Goed gezelschap maakt korte mijlen’:  http://www.one-liners.nl

Van de ene hei naar de andere, waar een prachtige uitkijktoren staat. Wederom zijn de kerktorens van Cuijk te zien. Via de vuilnisbelt, echt waar!, weer verder richting Mook. Als alle vuilnisbelten in de toekomst zo begroeid raken met bloemen, heb ik minder moeite met afval.

  
Einde route: prachtig insektenhotel.                              Station Mook-Molenhoek

In Mook vertrekt de trein naar Nijmegen, waar we alsnog op het terras een wit biertje kunnen drinken. Een toost op het leven en de vriendschap.

Anneke, bedankt voor je initiatief om deze walk te wandelen en wat een voorrecht dat ik een stukje mee kan lopen.  De verbinding / vriendschap met jou, de schoonheid van Nederland  doen me goed en vervullen me met blijdschap.

Wilma

Ps. Mobieltjes waren niet uit en in stilte lopen hebben we maar niet gedaan. Toch roept de naam en de omgeving iets op van bezinning.

Naschrift Anneke: (25/9/16)
Deze heerlijke, zonnige wandeldag van een maand terug lijkt nu al weer ‘lang geleden’…. Des te leuker om het nog weer even te herbeleven aan de hand van het reisverhaal van Wilma.

Het was heerlijk om van de zomernatuurschoon te genieten en in die laatste vakantieweek van mij nog lekker te ‘zweten’ in de hete zon. En dan óók nog in fijn en vertrouwd gezelschap, waarin we heerlijk bijbeppen en genieten van elkaars aanwezigheid.

De WoW blijkt, bij iedere wandeling tot nu toe, een waardig vervolg op het Pieterpad. Een mooie voortzetting van de ‘reis’, met daarin als rode draad de betekenis van vriendschap in een mensenleven.

Graag wil ik afsluiten met een mooi citaat dat ik de afgelopen tijd ergens tegen kwam:
‘Want er is geen dood, mensen sterven alleen als wij ze vergeten. Als je aan me blijft denken, zal ik altijd bij je zijn.’  
Isabel Allende