Etappe 16: Braamt-Millingen (Tuindorp) met Karel

 Auberge Graaf Hendrik in Braamt

Zaterdag 25 oktober 2014

Ook naar deze etappe is weer uitgekeken en is er aan voorbereiding e.e.a. voorafgegaan:
Vanwege het pontje over het Bijlandsch Kanaal bij Millingen dat in het najaar maar 1x per 2 uur overvaart en de fikse afstand om met de auto in Millingen te komen, spreken Karel en ik af om Pannerden als einddoel te nemen. We ‘verzamelen’ daar om er 1 auto te laten staan.
Voordeel is dat we dan aan ‘deze’ kant van het water kunnen blijven en dat bespaart nogal wat rij-tijd én hoeven we geen rekening te houden met de pont-afvaart.

Ik ben er al kwart voor 9 en meteen komt er een berichtje van Carool waarin ze ons een fijne wandeldag wenst. (Natuurlijke wist ze toen al dat………)
Klokslag 9.00 uur komt Karel bij de afgesproken plek, de Schoolstraat in Pannerden, aan en hij komt meteen met het voorstel om toch iets dichterbij op de Pieterpadroute een auto te parkeren ivm de wandelafstand/-tijd.
Een heel goed plan en zodoende vertrekken we in mijn auto vanuit Tuindorp (bij Tolkamer) naar de startplek in Braamt: Auberge Graaf Hendrik, voor de onontbeerlijke kop koffie!
Die smaakt ons heerlijk en we maken onderwijl een praatje met de eigenaar over Braamt en de prangende situatie van de ’Koenders-molen’. Voordat we de echte etappe-start gaan maken, lopen we nog even terug naar de molen, omdat Karel er (op uitdrukkelijk verzoek van Suzanne…..) een foto van wil maken. Karel vertelt, al wandelende, over de rol die de ‘Koendersmolen’ in de familie speelt (overgrootvader was er molenaar) en hoe graag ze de molen zouden willen behouden en (laten) restaureren. Maar ja……. Dat kost nogal wat!
Een ware droom dus dat molenaar-broers Appie en Ferry Koenders er misschien ooit hun deskundigheid en energie in kunnen stoppen!
We naderen de molen en Karel zegt “Jammer voor de foto dat er een auto voor staat”. En dan:
“Hé, er is iemand aan het werk, dat is leuk want dan kan ik een positief verhaal over de molen vertellen! Even daarna: “Kijk nou……… Verrek…… dat is Ferry volgens mij……… Ja echt, het is ‘m………”.
Tegelijkertijd komt een 2e persoon de molen uitlopen en we zijn echt hélemaal door het dolle heen als blijkt dat beide Koenders-broers, alsof het de normaalste zaak van de wereld is en in vol molenaarsornaat, ons stralend ontvangen.
Há, als dit niet weer eens een rasechte ‘brussen-Koenders-verrassing’ is…..
We hebben met z’n vieren een genoeglijk en informatief half uurtje ‘molen-les’, maar om half 11 nemen we afscheid om toch echt aan onze ruim 20-km etappe te beginnen.
(..en dank Appie en Fer voor de warme en hartelijke ontvangst op deze wat nevelige herfstzaterdag!)

Eenmaal ‘Buuten Westen’ (Braamt uit, zie foto), lopen we al snel het Bergher bos in en het grootste deel van deze etappe zullen we dit blijven doen: Montferland is een uitgestrekt gebied en we lopen er ongeveer van boven naar onder midden doorheen! Gelukkig is het droog, ook al is de luchtvochtigheid wel hoog. De herfst is overduidelijk aanwezig, er liggen veel bladeren (waardoor het hier en daar glad is) en heerlijke bos-herfstgeuren omringen ons.
Het 1e stuk is een beste ‘klim’, maar dat betekent dus voor daarna een fijne afdaling.
We hebben het Pieterpadboekje niet echt nodig, want zo dwars en rechtstreeks door het bos, wijst de weg zichzelf. Dit geeft ons de gelegenheid om eindeloos te kletsen over ‘je-kan-het-zo-gek-niet-bedenken-wat…’

Karel is getrouwd met Suzanne, zus van Carool. Mijn 1e ‘kennismaking’ was toen hij Carool in 1977 hielp met de verhuizing naar het Boschhuis en vanaf die tijd zien en spreken we elkaar bij allerlei familie bijeenkomsten. Ook Anja hebben ze op deze manier leren kennen en door de jaren heen is er een warme band ontstaan. Karel heeft zich de laatste tijd als een echte wandelaar ontpopt en zelfs een maand geleden nog 300 km van de Camino gelopen!

We nemen een korte pauze op een bankje in een gebied wat ‘Hollandse Heide’ genoemd wordt; eten een broodje, drinken wat en maken een ‘Anja-drukt-af’-zelfontspanner-foto. Blijft mooi om te ervaren dat ze op deze manier ‘aanwezig’ is.
Kort daarna maak ik een foto van de wegwijzer met de Pieterpad kilometers.
Vandaag thuis achter de computer tijdens het verwerken van de foto’s, ontdek ik bijna dezelfde foto van dezelfde wegwijzer in mijn bestand, maar dan van 3 jaar geleden…..
Het duurt even, maar langzaam dringt dan tot me door dat Anja en ik op dat punt in september 2011 tijdens ons 40-jaar-vriendinnen-weekend die foto gemaakt hebben met de belofte dat we ‘binnenkort écht een keer aan het Pieterpad gaan beginnen’, we zijn zelfs een tiental meters samen het pad in gelopen ‘om al vast te voelen hoe het is’.
Als we toen een aantal meters verder gelopen waren had ze precies op de plek gestaan waar we nu de ‘Anja-foto’ gemaakt hebben. Ik ben er even stil van…..

2014           2011

Kort na onze pauze lopen we de grens van Nld-Dld over, blz. 49 Pieterpadboekje:
‘Met een viaduct passeert u de snelweg (A3) en de rijksgrens’. De volgende 3 kwartier wandelen valt dit nog niet zo op, maar als we in Hoch Elten komen en bij de Drususput, merken we toch echt wel dat het er allemaal ‘over de grens’ uitziet.
We horen een mooi stukje geschiedenis van de ‘gids’ die bij de Drususbron zit om toeristen te ontvangen en besluiten bij het Pannenkoekenhuis (echt duitse!) koffie te drinken. Een goed idee, want het was er gezellig zitten met alle pompoenen en de mooie tuin.
We lopen langs de grens naar Spijk en kijken nog even terug op de Eltenberg voordat de vette kleigrond ons opvalt en we de steenfabrieken-wereld ingaan.

  uit PP boekje en zonder de nevel!

Over de Spijkse dijk wandelen we langs de Boven Rijn (waar héél grote vrachtboten varen!), naar Tolkamer, wat een kneuterig dorpje blijkt te zijn.We eindigen vervolgens rond 4 uur bij Scheepswerf De Hoop ‘met het bijbehorende tuindorp een bijzonder industrieel ensemble’. (volgens het PP-boekje)Hiermee ‘smokkelen’ we 4 km. en missen we dus het veer Pannerden-Millingen, hoe dit misschien ‘goed’ te maken is, neem ik mee in de voorbereiding van de volgende etappe. Dit zal hoogstwaarschijnlijk ergens begin 2015 worden.

Als toepasselijke afsluiting besluiten we terug te rijden via de Beekse weg, dwars door het Montferland, en te eten ‘Bij Kobus’ in Zeddam. Dit blijkt een goede keuze: heerlijk eten in een warme en sfeervolle omgeving.
Wat was het weer een prachtige etappe en wat mooi Karel dat je er ook zo merkbaar van hebt genoten, dank daarvoor.

Tekst boekje:
Gezellige wandeling - bewolkt - mooie herfsttocht in de bossen met verrassend einde - lopen over de weidse dijken.
Karel.

Als ‘special dessert’ ben ik ’s avonds nog in ’t Dorpshuis van Vorden met ‘Jan de Timmerman’ naar de regionale dialect band ‘Boh Foi Toch’ geweest. Een paar jaar geleden liepen Anja en ik een concert van hen mis omdat het onverwacht afgelast werd. Vanavond kon ik het ‘inhalen’ en dat was extra mooi omdat Rien, Hanny, Jan en Ans er ook waren + een aantal anderen die Anja goed gekend hebben. Heerlijk gedanst en zelfs met broer Jan nog ‘olderwets’ een ‘polka-wals’ gedaan!