Etappe 15: Zelhem-Braamt met Ina

 'Smoks' in Zelhem

Woensdag 3 september is inmiddels al weer bijna 2 weken geleden en nu pas een etappe-verhaal …..?!!! Dat is tot nu toe nog niet gebeurd!
En nee Ina, dat ligt écht niet aan jou, maar heeft alles te maken met mijn eigen drukke werkzaamheden!

Het is echter ook wel speciaal om eens ruim na de tijd terug te blikken en te ontdekken wat er in de herinnering is blijven hangen.

Ina is onze ‘buuf’ (12 jaar buren geweest), die na hun verhuizing  van Het Hoge naar Vordens buitengebied een vriendin bleek te zijn geworden en het contact bleef dus onverminderd bestaan.
Ze kende Anja, maar meer nog mijn verhalen over - en belevenissen met Anja. De maanden dat Anja ziek was is Ina’s betrokkenheid en luisterend oor belangrijk en heel waardevol voor me geweest.
Ik vond het dan ook fijn toen ze aankondigde dat ze ook graag een etappe ter nagedachtenis aan Anja met mij mee wilde lopen en er ook nog eens zo’n mooie stralende nazomerdag voor ‘regelde’!

Het is weer een ‘thuiswedstrijd’ en oma Willy (Ina’s moeder en tevens nog wel buurvrouw van ons) heeft aangeboden ons naar Zelhem te rijden, waar we  met z’n 3-tjes op het terras en in de zon bij ‘Smoks’ starten met de etappe koffie. De ober herkende me nog van afgelopen zaterdag toen we met de Gotink-familie hier gegeten hebben!

Het eerste stukje Zelhem is , behalve de Stations/winkelstraat, niet bijzonder vanwege het industrieterrein, maar wat er daarna komt maakt alles goed. Heerlijk de ruimte, de zon, veel groen, boeren die het gras schudden (ruikt zo lekker) en ook opvallend veel herfstige dingen al: eikels, beukennootjes en héél veel hazelnoten. De maïs is torenhoog, maar gelukkig belemmert het ons uitzicht niet.

We lopen door Heidenhoek: een typisch plattelandsbuurtschap van verspreid liggende boerderijen, ineens doemt er een silo op die er niet echt lijkt te passen, het blijkt vroeger een graanmaalderij geweest te zijn op de plek waar voorheen een molen stond en nu verbouwd gaat worden tot woonhuizen heb ik begrepen.
Iets verderop vinden we een heerlijk bankje voor een heg in de zon, een (nog niet begonnen) basisschool achter ons en grazende paarden opzij: zo mooi en vredig!, het broodje smaakt er extra lekker van.
Kort daarna gaan we het Kolkstroeterpad op (met 137 wilde plantensoorten) en zijn we in de Slangenburg belandt. Wat een prachtige omgeving toch weer en met een zonnetje erbij is het een feestje om er te wandelen en te genieten van het Kasteel. In 2010 ben ik er met Anja en Carool geweest tijdens onze Slangenburg-fietsroute, toen regende het echter pijpenstelen…
We nemen er ons 2e en verdiende kopje koffie in de koetshuisruimte.  De kasteelwinkel is helaas nét niet meer geopend, het is september…., maar de koffie smaakt er heerlijk!

Na de pauze lopen we verder rond het kasteel, langs de gracht en komen dan uit op een  plek die me even stil maakt: zie foto’s. 
Wat een ‘gedoe’ was het destijds om deze foto’s te maken: óf ik was te laat óf Anja óf Carool te snel, wat hebben we gelachen…..Wat een dierbare herinneringen, fijn om aan terug te denken en Ina erover te vertellen.

  vandaag 2010      

De omgeving blijft onveranderd mooi en verrassend. Het Rustpunt dat we nog voorbij komen is grappig, maar niet erg goed ‘uitgerust’, het ziet er wat smoezelig uit en er is niet eens een toilet! Het schuurtje met de Annabella’s ervoor is echter wel de moeite waard voor een foto.
Héél langzaamaan trekt er dan een wolkendek over en het ene moment lijkt het mooie weer gedaan, maar het andere moment is het ineens weer heerlijk warm en zonnig. We laten het gewoon ‘over ons heenkomen’ en wandelen zo de A18  onderdoor en komen de gemeente Montferland  binnen…. en in de verte zien we ook daadwerkelijk de heuvels van het Montferland liggen.

Dwars door de weilanden zien we dan de Koenders-molenwieken in Braamt aan de horizon, leuk dat het ooit familiebezit was van Carool’s familie en nog leuker dat er nu weer 2 molenaars in de familie zijn!

      

De rode dahlia’s net voor het bord ‘Braamt’ lachen ons bijna toe en voelen als warm welkom waardoor de laatste tientallen meters van deze 18 km etappe als vanzelf gaan.
Bij Auberge Graaf Hendrik gaan onze wandelschoenen en sokken op het terras gauw uit en kunnen we blootsvoets genieten van nog een leuk gesprek met ‘westerlingen’ én natuurlijk een glaasje wijn.
Ook nu is de taxi al geregeld, want als ons glas leeg is staat Rozemarijn met Onyxia in de auto op ons te wachten voor de terugreis naar Vorden.

Naschrift Ina:
Mooie route en prachtig nazomerweer!
Het was héél gezellig! XX Ina.

Naschrift Anneke:
Ik hoop dat we nog héél veel wekelijkse en Vordense wandelkilometers tegemoet gaan, samen met je moeder!