Etappe 14: Vorden-Zelhem met fam. Gotink

30 augustus 2014: Mooi begin van Pieterpad deel II vanaf Vorden:
met Anja’s familie de 1e etappe ‘aftrappen’ door om 12.15 uur te verzamelen bij ons thuis op Het Hoge voor koffie met een zwanenhals: de vroegere eigenaar van dit pand was bakker Scholten, die de zwanenhals-lekkernij bedacht en maakte volgens geheim recept.
Aanwezigen vandaag:
-Hanny (zonder Rien: hij is geen wandelaar en fungeert als taxi: ideaal!)
-Jan (zonder Ans: ze geniet nog van een verdiende verlengde vakantie op Jersey)
-Bert en Eeltje
-Vader Gert en moeder Bertha ontmoeten we straks voor de lunch in Linde.

Nee, we troffen het vandaag niet met de weergoden en eerlijk is eerlijk…. dat vonden we wel een beetje jammer. Niet voor niets hebben we echter te maken met Gotink-familieleden, want er werd verder geen drama van gemaakt,
“ ’t is zo as ’t is en wi’j goat d’r veur ” (het is zoals het is en we gáán er voor).
Na een gezellig klein uurtje koffieleuten en het eerste bijpraten, vertrokken we met een miezerregentje dat uit het wolkendek spetterde, via het dorp naar kasteel Vorden.
Net voor het kasteel staat een houten wandelwijzer die aangeeft dat we halverwege zijn en er 235 km gewandeld is (Pieterburen-Vorden) en er nog 257 te gaan is (Vorden-Sint Pietersberg/Maastricht)!
Daar beginnen we vandaag met elkaar én vol goede moed aan, na natuurlijk eerst de start foto’s te hebben gemaakt (en Anja ‘maakte’ ze ook nu weer).
Ook bij het voetsporen-monument van Toos en Bertje, verzonken in de zichtlaan van kasteel Vorden, hebben we even stilgestaan, om te ‘gedenken’.

Het is echt gezellig om zo met een vijftal  op pad te zijn; er is veel uit te wisselen en we struinen, soms kwekkend met de één en dan met de ander, door het bos richting Linde. Voor mij als Vordenaar bekend terrein, maar ook onverwachte en onbekende plekjes: het mooie stukje ‘Vordense hei’ bijvoorbeeld was mij niet bekend?!  Ook de ‘terugblik’ met links de Lindense molen (zie foto met hek, koeien en knotwilg) vond ik verrassend mooi.
Bovendien is deze ‘Anja-brussen-reis-wandeling’ voor mij speciaal, maar eigenlijk ook heel gewoon, omdat het zo ‘eigen’ voelt en dat geldt volgens mij voor ons allemaal (hoop ik!)
We halen herinneringen op aan ‘vroeger’, praten elkaar bij over gezinnen/werk/vakanties/enz. én staan stil (soms letterlijk) bij wat was, is en allemaal nog zal komen.

Na een klein uurtje; na een bést modderzandpad en wandelend op de Kostedeweg, komt ons een autootje tegemoet met daarin…… ja hoor, Pa en Ma Gotink.
 
Die waren al bij de afgesproken lunchplek geweest, daar was echter van ons nog geen énkel spoor, maar we hebben inmiddels het bordje ‘Proathuus’  in zicht en hebben best trek!
We konden mooi met elkaar aan de stamtafel in dit leuke kleine cafétje en de soep en broodjes smaakten ons heerlijk. Na deze welverdiende rust besloot Jan (heel wijs) met pa en ma mee terug te rijden ivm zijn pijnlijke knieën. We hoorden het Anja bijna zeggen “niet forceren Jan, daar bereik je niets goeds mee…” Dus werden we gezellig uitgezwaaid en tot landgoed ’t Zelle ging het zeer voorspoedig. Onderweg werden we regelmatig ingehaald door grappige 'goggomobielen' (ik heb géén idee hoe de autootjes op 3 wielen echt heten...)
Maar met 't Zelle in zicht, barstte er een heftige regenbui los, met véél water recht uit de hemel en kozen we voor een reuze romantische schuilplek: het houthok! (Voor foto’s maken was het in ieder geval een héél geslaagde pauze)

Nadat de ergste ‘hoos’  voorbij was en we al onze regenwerende spullen aan hadden gedaan, vervolgden we de etappe naar Varssel, om daarna ’t Hengelse Zand te doorkruisen. Het motorcircuit is ons allen wel bekend (én natuurlijk bij de rest van Nederland ivm Normaal’s hit “Oe oe oe oeoerend hard”)

De route door/langs het bos bleek avontuurlijk en een ‘test’:
- zandpaden met veel water die listig omzeild dienden te worden,
- ontdekken en fotograferen van vele mooie en verschillende paddenstoelen,
- goede gesprekken voeren – ook met ‘tegenliggers’
- opnieuw een schuilplaats zoeken voor een stortbui
- speuren naar ‘wild’ (haha, we troffen het laatste stukje een prachtige haas, recht voor ons op het pad: zie foto’s Eeltje)
…… en dat alles zonder enig gemopper mbt de loop- en weersomstandigheden, ja zelfs met humor en in een opgewekte stemming!

 

Daarom werden we misschien vanaf de oude Ruurloseweg wel beloond met eerst een wat waterig, maar later écht warm zonnetje, die ons ook nog eens heerlijk op liet drogen.
Het laatste stukje net voor het dorp, liep over een nostalgisch boerenerf met pompoenen, valappels én een haas -die niet bang was- . Als klap op de vuurpijl ook nog ‘de Plas van Radstake’ met z’n vissers en prachtige Gelderse roos (‘weetje’ van Hanny)
Toen we het centrum inliepen, stonden Rien en Jan ons uitnodigend op te wachten onder het beeld van ‘Smoks Hanne’…. wat een hartverwarmende ‘finish’!

     

(Smoks Hanne is een figuur uit een Zelhemse legende. Het was een heks die op veel te grote klompen rondslofte, ze smokste. Ze was een goede heks, want ze gaf mensen raad.)

 Vervolgens hebben we met z’n allen deze bijzondere dag afgesloten met een heerlijk etentje bij….
‘De Smoks’ natuurlijk!

Uit het Pieterpadboekje:
‘Het Pieterpad lopen is prachtig, al was ’t regenachtig. We kwamen wel met een natte boks bij de Smoks!.’
Bedankt, Anneke
Pa en Ma Gotink

‘Al weer regen! Maar wel leuk met z’n allen en zo krijgen pa en ma er ook wat van mee!
Hanny (en Rien)

‘Niet geheel uitgelopen, want ik zag die bui al hangen…! Desondanks: Een waardevolle herinnering’.
Jan (en Ans-op afstand)

‘Nat…maar wel mooi. En een fijne afsluiting met opa en oma’ - xx Eeltje
‘Mooie natte wandeling’ - Bert

Dank lieve ‘brussen’: allereerst voor de mooie herfstige GotinkAster, die gaat later deze maand fijn de tuin in!

                     
Rien: voor het lange wachten in Zelhem en taxichauffeur zijn
Hanny: voor je oplettendheid vwb de route en het prachtige, verrassende plekje bij de Plas van Radstake  
Jan: voor het meelopen van de kilometers (ondanks de pijn) en het verzorgen van droge kleding
Bert: voor het scoren van een ‘Anja aandenken’….. (toch?) én je kabouter-Plop ‘act’
Eeltje: voor het aangeven van de maat én het meenemen van je zonnebril! (wel jammer dat we geen familie van je tegenkwamen)
Dank Pa Gert en Ma Bertha: voor het erbij willen en kunnen zijn, de mooie verhalen tijdens het eten en het meegenieten.

Zo dierbaar als Anja zei dat ik voor haar was, zo dierbaar zijn jullie voor mij!
Liefs, Anneke.