Etappe 11: Hellendoorn (Nijverdal)-Holten met Marina

 vrijdag 23/5/14

 Dalzicht Nijverdal,
 onderaan de Holterberg:
 startpunt etappe 11

Vrijdagmorgen 23 mei zit ik thuis nog even met Joop aan de koffie voordat ik naar station Holten rij voor de etappe-ontmoeting met Marina, komt er een app-je binnen  van Kurt-Karel…
(haha, ik heb inmiddels ook een mobiel met internet, gáááf!)

‘Lieve Marina en Anneke,
Hele fijne wandeling samen. 2 hele lieve mensen gaan samen wandelen die Anja heel dierbaar zijn :-).
Ly xxx

Wat een veelbelovend begin, helemaal omdat Kurt-Karel ons beiden goed kent (vaders van KK en Marina waren broers) terwijl Marina en ik elkaar wel een paar x gezien hebben, maar elkaar niet ‘kennen’.
Dat zal dus vandaag gaan gebeuren en we hebben er beiden erg veel zin in, dat hebben we in de voorafgaande mailtjes aan elkaar al een paar keer verwachtingsvol uitgesproken…

Precies half 11 komt Marina aanrijden in haar prachtig helderblauwe Cooper Cabrio en stapt ze na een hartelijke begroeting bij mij in de Opel :-) om samen over de Holterberg naar Nijverdal te rijden.
Daar begint nl onze etappe van vandaag en niet in Hellendoorn zoals het officieel zou moeten. Oorzaak is het feit dat Cor, Von en ik de eerste paar km. van deze etappe vorige week er al ‘bij’ hebben gelopen omdat we in Nijverdal wilden eindigen.

Vanaf het moment dat Marina en ik elkaar begroet hebben, is de waterval aan woorden niet meer te stuiten: ongelooflijk hoeveel er te vertellen is wanneer je elkaar ‘bij wil praten’ over 2 mensenlevens mét alle –levens-ervaringen, belevenissen, omstandigheden, werkzaamheden, activiteiten, gezins/familieleven, enz enz enz….
Ik geloof dat er tijdens het korte ritje over de Holterberg naar ons koffiestartpunt (mét apfelstrudel) Hotel/Restaurant Dalzicht al wel 6 verschillende onderwerpen voorbij zijn gekomen!

Ondanks de vele dingen die er uit te wisselen zijn, ervaar ik echter ook een soort ‘rust’. Achteraf terugkijkend daarop, is dit misschien te verklaren vanwege het feit dat  we beiden zo totaal ‘open’ staan voor deze ontmoeting, waarin we beiden Anja’s sterke en bindende ‘aanwezigheid’ als positief ervaren.
Onderweg vertellen we elkaar veel mooie, dierbare en gedenkwaardige Anja-herinneringen en die zijn er ontelbaar veel. Maar ook wij beiden hebben onze ‘rugzakjes’ en ook die inhoud komt zeker aan bod!

Voorgaande neemt echter allemaal niet weg dat we ons niet meer bewust zijn van de omgeving, want we letten onderwijl heel goed op de rood-witte Pieterpad aanwijzingen en zijn ook ernstig onder de indruk van de diversiteit aan kleuren groen om ons heen; de weidse uitzichten (zie panorama foto’s); de rust en de verscheidenheid aan vogelgeluiden.
Vooral de koekoek gaf een prachtig concert terwijl we over de Noetselerberg via de hei de Holterberg over wandelen.

 
Uit een ws eeuwenoud verbindingspad vol met steentjes prutsen we een zwart exemplaar dat op Anja’s graf hoort volgens mij en een eindje verderop vind Marina een glad, wit, rond steentje dat haar ‘aankijkt’ en ze meeneemt.
Na zo’n 2 uur wandelen ‘rusten’ we even op een mooie berkenstam die lijkt te fungeren als een bankje. We eten en drinken wat en we maken met veel lol een ‘selfie’ om aan KK te app-en!
Zo’n anderhalve kilometer voor de finish komen we aan op het punt waar het Marskramerpad en het Pieterpad elkaar kruisen en gaan we voor een theepauze even lekker op het terras bij een soort ‘sjieke friettent’.

 
Over de Holter enk lopen we door een schilderachtige, onverharde beukenlaan naar station Holten.
(dom dom, niet gefotografeerd, maar dat kan misschien nog bij de start van de volgende etappe)

Rest ons alleen nog de autorit over de Holterberg, nu in omgekeerde richting én … geloof het of niet: in de regen!
Wanneer ik later naar Vorden terug rij schijnt overigens volop de zon, voor mij maakt dat deze dag echter alleen maar nóg mooier.

Marina schrijft:
‘Lieve Anneke, wat keek ik naar vandaag uit: een heerlijke dag! En…. veel te kort, nog lang niet uitgepraat! Een cadeautje voor elkaar. Dank je wel. X

Ik kan me hier alleen maar volmondig bij aansluiten, deze ontmoetings-dag zal ongetwijfeld een vervolg krijgen. Marina benoemde vandaag de essentie van onze ontmoeting als ‘bitterzoet’ en daarin wordt, vind ik, in één woord prachtig onze emotie samengevat.