Etappe 10: Ommen-Lemele met Suzanne

Start: station in Ommen                                        
                                                  
                                                                             Finish: terras in Lemele

Bevrijdingsdag 2014; maandag 5 mei begint wat bewolkt, maar wanneer Suzanne en ik elkaar in Lemele bij de Driesprong ontmoeten, begint ook het wolkendek steeds meer open te breken.
Wat een goede ‘keus’ blijkt het van Suzanne, om de eerder geplande 5 april niet te kunnen, want vandaag -precies een maand later- is het weer aanmerkelijk zonniger!

We rijden samen door naar Ommen om vanaf het station het Pieterpad op te pakken. De stationsrestauratie blijkt (nog) niet geopend, dus gaan we alleen even zitten op het pittoreske terrasje voor de startfoto en drinken we thee/koffie bij Hotel Paping ietsje verderop.

Vanaf ons wandelvertrek om 10.30 uur wordt het weer alleen maar mooier én stralender én warmer.
De eerste paar kilometer zijn meteen prachtig: landelijk met weilanden, boerenweggetjes, mooie huizen en boerderijen, maar vooral veel voorjaarsgroen en kleur.
De rododendrons beginnen te bloeien, soms nog een (late) bloeiende magnolia, weidebloemen, brem en heel veel stralend wit fluitekruid in de bermen. We praten&praten, maar staan ook regelmatig even stil om al het moois om ons heen bewust in ons op te nemen en we genieten volop!

Als ‘grote zus’ van Carool hebben Suzanne en ik elkaar de afgelopen -bijna 40- jaar regelmatig gezien en gesproken en van alles met elkaar meebeleefd, maar nooit echt samen een dag doorgebracht. Wat is het mooi, vertrouwd en toch ook zo bijzonder om met elkaar deze etappe te wandelen.
Ik ervaar opnieuw, zoals bij alle voorgaande etappes het geval was, hoe speciaal deze reis is en ik bedenk hoe Anja zou genieten, maar vooral hoe trots ze zou zijn op al die lieve mensen.
En dat maakt dat ik mij, ondanks de tragiek, een bevoorrecht mens voel.

Inmiddels heb ik een uitkijktoren beklommen om op grote hoogte ‘neer te kijken’ op Suzanne, maar vooral ook om het spectaculaire uitzicht te bekijken en fotograferen.

Daarna hebben we stilgestaan bij monument Kamp Erika, waar gisteren vanwege dodenherdenking, bloemen zijn gelegd. Zie op de foto ook de inmiddels ‘bekende’ steentjes op het kruis.

Vervolgens belanden we aan de Steile Over, een dode arm van de Regge en daar gaan we ‘effe-verkeerd-om’, dwz linksom ipv rechtsom en worden we zo’n 2 km verderop ‘gered’ door andere Pieterpad-lopers die ontdekt hebben dat de wit-rode markering die we volgen niet het Pieterpad teken is, maar die van de Havezate route….

(ja juist, net na de foto waar we
zo ‘stoer’ op de trap staan gaat het verkeerd!)

 

Dat betekent terug lopen, maar dit is niet echt een straf omdat de omgeving prachtig is.
Na de Regge-oversteek komen we langs een mooi jeneverbesstruweel en belanden we even verderop middenin een grazende en blatende schaapskudde met vrouwelijke schaapherder en bijbehorende hard-rondrennende bordercollie, prachtig om te zien.

En dan komt ‘ie: de Archemerberg (78 m), een flinke klim maar óóóh wat is het de moeite waard om dan als kroon op het werk te kunnen genieten van het uitzicht en de uitgestrektheid. We kunnen wel zo’n 20 km ver om ons heen kijken, zelfs Zwolle is te zien.
We zijn zo onder de indruk dat we de Dikke Steen missen, maar zijn wél beiden in het bezit van een mooie witte steen voor Anja.
 
Precies om 15.00 uur lopen we Lemele binnen en kunnen we op het terras bij de Driesprong nog even héél intens genieten van de zomerzon-warmte én elkaar, ter afsluiting van deze 10e etappe.

Naschrift Suzanne:
Geniet van je reis. Neem de tijd voor de mensen in je leven, ze zullen er niet voor eeuwig zijn.
Bedankt, ook Anja, voor deze heerlijke relaxte dag.
Liefs, Suzanne.

Suus, jij bedankt voor deze dag en ook een beetje mijn ‘grote zus’ zijn!