Etappe 17: Millingen-Groesbeek met Wilma

Vrijdag 27 februari 2015.

Na een ‘kleine pauze’ vanaf oktober, pak ik deze zonnige vrijdag het Pieterpad wandelen weer op met omgangskunde-maatje Wilma. In verband met het verschrikkelijke en totaal onverwachte ongeluk en overlijden van lieve schoonzus Geja op 24 februari, is er van het schrijven van dit verhaal de afgelopen weken niets gekomen. Ik probeer er nu alsnog een mooi verhaal van te maken, maar dat valt me zwaar!
Het Pieterpad wandelen lijkt gaandeweg steeds meer een ‘ode aan…’ te worden en vele herinneringen worden opgehaald tijdens de kilometers die voorbij gaan.

 juli '13: boottocht naar Kampen, Geja en Anneke met beide moeders.

Met Wilma is het fijn om de gebeurtenissen van de afgelopen dagen te kunnen bespreken en over het verdriet én de vele mooie herinneringen aan Geja te kunnen vertellen.
We starten in Nijmegen op het station bij Starbucks met een kop koffie, omdat de bus naar Millingen nét voor onze neus wegrijdt vanwege het feit dat mijn trein een paar minuten vertraging had.

Wanneer we rond half 12 in Millingen uit de bus stappen schijnt de zon heerlijk, maar is er een frisse wind. De route gaat een klein stukje door het dorp, waar we een schattig ingemetselde afbeelding zien bij een kinderdagverblijf van een ‘op de kop’ staand kindje. We gaan de klei op en meteen al ontdekken we een grote groep ganzen die ‘pauze houden’ in het veld. De sneeuwklokjes bloeien volop en het is duidelijk merkbaar dat de lente op komst is…..
 
We baggeren vele kilometers door de natte klei en torsen soms flinke plakkaten aan onze schoenen mee! Twee reeën rennen gezellig samen door een wei en onderweg zien we overal ooievaars-paartjes die met en over ons heen vliegen en druk in de weer zijn met hun nest.

Net voorbij Leuth vinden we een bankje in de zon die ons érg geschikt lijkt om even een eenvoudige lunchpauze te houden en wat mobiele contacten te hebben. In het nabijgelegen struikgewas ontdekken we zo’n tiental mussen die druk doende zijn met heen en weer vliegen, maar bijna niet te zien zijn en al helemaal niet op de foto vast te leggen! Het doet me denken aan de ‘Vision Quest’ wandeling afgelopen november, tijdens mijn Dienend Leiderschap training van Aventus, waarbij ik een roodborstje wilde fotograferen en nét toen ik dacht dat ik ‘m vastgelegd had deze bijna niet op de foto terug te zien was…..
Voor mij hét bewijs dat, ‘wat je (bijna) niet ziet, er toch gewoon is!’
Ik voelde me toen vergezeld door Anja en Liesbeth en deze keer leek het speciaal voor Geja bedoeld.

 Zoek het roodborstje! 
 Zoek de mussen!

We lopen Duitsland in via ‘De Boog’, een groene grensovergang, naar Zyfflich, waar tegenwoordig ook veel Nederlanders wonen. Het is een prachtig stukje natuur.
Verrassend is de ontdekking op de bordjes dat het Pieterpad een stukje gelijk op gaat met de Pelgrimsroute naar Santiago. Wilma zegt: “Zo lopen we een stukje gelijk op met Anja” en ook al is het niet Spanje, het voelt mooi!
Opnieuw zien we ooievaars, deze keer met een volledige beschrijving van ‘Jan en Marie’ en ‘die Kinder’ op een groot bord bij het nest.

Net voor de grensovergang waar we Nederland weer binnen komen bij het Wylermeer, zien we  (alwéér) in grote getale reigers in een weiland bivakkeren. Vervolgens een klim de Duivelsberg op, waar we de PP borden vinden die aangeven dat we 302 km. van Pieterburen en nog 190 km. verwijderd zijn van de St. Pietersberg.
Planning is om de laatste 2 etappes met Kurt Karel (en hopelijk ook kinderen?) in september te doen en dat moet dus haalbaar zijn!!!

Mooi moment dus om bij het pannenkoekenrestaurant te genieten van koffie/thee en iets lekkers, voordat we de laatste 7 km. van deze etappe wandelen.

De zon is al aan het zakken, waardoor het uitzicht op de zo bekende glooiende heuvels van de Nijmeegse vierdaagse, prachtig is. Het is half 6 als we Groesbeek binnenwandelen en op zoek gaan naar een leuk restaurant. Die vinden we bij ‘Le Monde’, waar we heerlijk eten en vervolgens met de busmaatschappij 'Breng‘ weer terugreizen naar Nijmegen.

Daar nemen we hartelijk afscheid van elkaar na deze emotionele, intensieve, maar onvergetelijke dag. Dank je wel Wilma dat je deze etappe, samen met mij en vele dierbaren, hebt meebeleefd.
Zoals je zo mooi hebt opgeschreven in mijn boekje:

‘Het PP is een ode aan vriendschap. Bedankt dat ik een stukje mee mag met je’.
Wilma

Tot slot nog even dit:
Zaterdag 28 maart staat etappe 18 met Caroline/Paul in de agenda.
Zaterdag 11 en zondag 12 april zijn gereserveerd voor etappes 19 en 20, met voor mij een overnachting in Vierlingsbeek (ws bij B&B ‘Kiep op stok’).
Op zaterdag de 11e met Jenny en Jacqueline, maar de zondag staat nog ‘open’: Vierlingsbeek-Swolgen = 21 km.

Hierbij daarom een oproep aan een ieder die tijd/zin/mogelijkheid heeft om etappe 20 op zondag 12 april met mij te lopen: graag via mijn Hotmail laten weten.
Bij meerdere belangstelling stel ik voor dat ik zelf een beslissing neem waar de keuze naar uitgaat :)

XXX Anneke.